Het was nog een flink eind rijden naar Liechtenstein. Daar aangekomen bleek de weg vrijwel overal opgebroken en de wegafzettingen bestonden vooral uit massa's linten. We zijn eerst naar het Slot Vaduz gereden, het woonpaleis van de vorst. Het is niet toegankelijk voor publiek, je kunt er alleen een beetje omheen lopen.
Via een smalle eenrichtingsweg zijn we naar ons hotel in Triesenberg gereden. Het hotel lag tegen een heuvel en het uitzicht over vrijwel het hele land was prachtig. Er was wel een probleem, bij aankomst bleek dat het hotel betrokken was bij de organisatie van een dorpsfeest. We moesten langs de rockband om bij de receptie te komen. De vrijwel onverstaanbare medewerkster zei dat we ons over de herrie niet al te druk moesten maken want de band zou om 12 uur 's nachts stoppen.
Gelukkig zaten we aan de andere kant van het hotel, de muziek was hier maar een beetje te horen. Onze luidruchtige Oost-Europese buren waren wel luid en duidelijk te horen, maar voor ons natuurlijk niet te verstaan. We wilden elders in het dorp gaan eten, maar dat lukte niet omdat alles gesloten of helemaal leeg was. We zijn dus maar in het hotel gaan eten. Vanwege het feest was er slechts een beperkte menukaart beschikbaar, maar toegegeven, het eten was prima.
De rivier op de foto is de Alpenrhein en vormt de grens met Zwitserland.
In de verte zagen we Burg Gutenberg liggen. Een middeleeuws kasteel op een heuvel. We hebben dit kasteel niet bezocht.
Burg GutenbergOp de volgende foto is een regenbui zichtbaar. Een slecht voorteken voor de volgende dag. Toen we die zondagochtend de gordijnen openschoven was er helemaal niets van dit uitzicht overgebleven. Een grijs wolkendek waaruit het heel hard regende zou zijn stempel drukken op deze vakantiedag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten