Schilthorn

We hadden voor deze dag gepland om met een trein of gondel hoog de bergen in te gaan om daar wat foto's te maken en een stuk te gaan wandelen. We stonden die ochtend wel een beetje voor een dilemma. De toppen van de bergen zaten in de wolken en we liepen dus het risico dat we weinig of niets zouden zien. Daar komt nog bij dat je in Zwitserland enorm diep in de buidel moet tasten om de hoogte in te gaan.
We zijn toch naar Schilthorn gereden en hebben de gok genomen voor €80,- per persoon.

 Ansichtkaartje met het uitzicht op een heldere dag

 Uitzicht op 30 juni 2014

Vanwege het slechte zicht hebben we eerst de James Bond tentoonstelling bezocht. James Bond is echter niet de enige reden om naar Schilthorn te gaan. Als het weer meewerkt heb je uitzicht op een groot aantal alpentoppen. In alle richtingen is het uitzicht spectaculair mooi. Op de dag dat wij er waren werkte het weer een beetje mee. Nadat het aanvankelijk helemaal grijs was, klaarde het tijdens ons verblijf boven op en kregen we toch nog mooie plaatjes van bergen en wolken. Op de eerste foto hieronder hangt in het dal nog een dun laagje wolken.



De volgende foto is gemaakt tijdens de afdaling.



Na een paar laatste foto's bij het dalstation in het Lauterbrunnental bij Mürren zijn we naar onze volgende bestemming gereden. De vlakbij ons hotel in Reichenbach gelegen Niesenbahn.

James Bond en Schilthorn

Zodra je in de gondel stapt hoor je al een James Bond muziekje en ook boven kun je er niet omheen. Schilthorn is als locatie gebruikt in de James Bondfilm On Her Majesty's Secret Service (1969), de enige James Bond met George Lazenby in de hoofdrol. Men zocht een luxe locaties hoog in de Zwitserse Alpen en het in aanbouw zijnde ronddraaiende restaurant op de Schilthorn bleek de ideale kandidaat.

Voor drie miljoen Zwitserse franken en het zelf bekostigen van de inrichting en het aanleggen van een helikopterplatform mochten ze de locatie gebruiken voor de filmopnamen.

 Piz Gloria in On Her Majesty's Secret Service
 Piz Gloria op 30 juni 2014

Het restaurant heeft de naam uit de film altijd behouden.

Tentoonstelling James Bond

Toen we boven aankwamen was het nog erg mistig. We kozen daarom eerst voor de interactieve tentoonstelling Bond World die op 28 juni 2013 werd geopend door George Lazenby.



In de tentoonstelling wordt de geschiedenis van de totstandkoming van de film verteld, te zien zijn onder meer filmbeelden en het script.




Een duidelijk herkenbaar element uit de film is het wapen van Bleuchamp met adelaars, zwijnen en het motto ‘Arae et Foci’ (vrij vertaald door Vondel als ‘Huis en haard’). Het wapen hing nu in de tentoonstellingsruimte. In de film staat het wapen rechts van het gondelstation en links bij de ingang van het gebouw, nu alleen nog herkenbaar door de plaats van de deuren.

 On Her Majesty's Secret Service
 Het wapen op 30 juni 2014


 On Her Majesty's Secret Service
 Bij de lift op 30 juni 2014

Het restaurant zelf is niet zo heel interessant met een weinig fantasierijke kaart waar je onder meer “spaghetti James Bond” van kunt kiezen.
Van het oorspronkelijke interieur zijn alleen de hekwerken langs de trappen bij het restaurant nog bewaard gebleven.

 On Her Majesty's Secret Service
 Hekwerk op 30 juni 2014
 On Her Majesty's Secret Service
 Hekwerk op 30 juni 2014

Tijdens onze lunch in het restaurant was de bewolking buiten grotendeels verdwenen. Het helikopterplatform heeft plaatsgemaakt voor een panoramaterras, inclusief levensgrote silhouetten van James Bond. 

 On Her Majesty's Secret Service
 Platform op 30 juni 2014
 On Her Majesty's Secret Service
 Bij Piz Gloria op 30 juni 2014

Hieronder het uitzicht op het tussenstation van de gondel in Birg in de film. Daaronder het uitzicht op 30 juni 2014.

 On Her Majesty's Secret Service Uitzicht op Birg op 30 juni 2014


De op deze hoogte aanwezige alpenkauwen spelen ook een rol in de film. Ze verraden de aanwezigheid van een geheim agent die James Bond te hulp wil schieten.

 On Her Majesty's Secret Service
 Alpenkauw


Een nog iets uitgebreider verslag staat op Shot on Location

Altdorf en Wilhelm Tell

De foto hierboven was kenmerkend voor het uitzicht dat we een groot deel van de dag hadden. We zijn naar Altdorf gereden. Volgens de legende moest Tell vanwege het beledigen van de landvoogd een appel van het hoofd van zijn zoontje schieten. Dat lukte, maar hij werd alsnog gevangen genomen. Onderweg naar de gevangenis wist hij te ontsnappen tijdens een storm en hij schoot de gehate landvoogd dood. Uiteindelijk is hij zelf verdronken in een beek toen hij een kind wilde redden.
Kortom prachtige verhalen, maar niet waar gebeurd. Tell heeft waarschijnlijk nooit bestaan. Desalniettemin staat er in Altdorf waar het verhaal met de appel zich zou hebben afgespeeld een groot standbeeld van Tell en zijn zoon.



In de toren waar het beeld voor staat kun je een tentoonstelling bezoeken over Wilhelm Tell. In het midden van de achttiende eeuw onthulde een Zwitserse geleerde dat het verhaal is gebaseerd op een Deens verhaal over Vikinghoofdman Toko. Dat werd hem toen niet in dank afgenomen, maar inmiddels is iedereen er wel van overtuigd dat Wilhelm Tell een fictief persoon is. In de geschiedschrijving van het land komt hij dan ook nauwelijks meer voor.



Hierboven het uitzicht vanuit de toren.


We hebben nog even in een Konditorei met de naam Conditorei Central aan het dorpsplein gezeten en daar besloten om maar door te rijden naar onze eindbestemming voor deze dag, Reichenbach. Het stopte pas met regenen toen we in de buurt van ons hotel voor de volgende twee nachten aankwamen. Wel opmerkelijk dat ze Conditorei met een c schrijven want dat moet in het Duits toch echt met een k.



De enige ministop die we onderweg nog hebben gemaakt was met uitzicht op de Lungernersee een einde ten zuiden van Luzern.

Een kort bezoek aan Liechtenstein

Het was nog een flink eind rijden naar Liechtenstein. Daar aangekomen bleek de weg vrijwel overal opgebroken en de wegafzettingen bestonden vooral uit massa's linten. We zijn eerst naar het Slot Vaduz gereden, het woonpaleis van de vorst. Het is niet toegankelijk voor publiek, je kunt er alleen een beetje omheen lopen.

 

Via een smalle eenrichtingsweg zijn we naar ons hotel in Triesenberg gereden. Het hotel lag tegen een heuvel en het uitzicht over vrijwel het hele land was prachtig. Er was wel een probleem, bij aankomst bleek dat het hotel betrokken was bij de organisatie van een dorpsfeest. We moesten langs de rockband om bij de receptie te komen. De vrijwel onverstaanbare medewerkster zei dat we ons over de herrie niet al te druk moesten maken want de band zou om 12 uur 's nachts stoppen.
Gelukkig zaten we aan de andere kant van het hotel, de muziek was hier maar een beetje te horen. Onze luidruchtige Oost-Europese buren waren wel luid en duidelijk te horen, maar voor ons natuurlijk niet te verstaan. We wilden elders in het dorp gaan eten, maar dat lukte niet omdat alles gesloten of helemaal leeg was. We zijn dus maar in het hotel gaan eten. Vanwege het feest was er slechts een beperkte menukaart beschikbaar, maar toegegeven, het eten was prima.



De rivier op de foto is de Alpenrhein en vormt de grens met Zwitserland.
In de verte zagen we Burg Gutenberg liggen. Een middeleeuws kasteel op een heuvel. We hebben dit kasteel niet bezocht.

 Burg Gutenberg

Op de volgende foto is een regenbui zichtbaar. Een slecht voorteken voor de volgende dag. Toen we die zondagochtend de gordijnen openschoven was er helemaal niets van dit uitzicht overgebleven. Een grijs wolkendek waaruit het heel hard regende zou zijn stempel drukken op deze vakantiedag.

Swarovski Kristallwelten

Een lange dag richting Liechtenstein

Van Heiligenblut naar Liechtenstein was de langste route van de hele vakantie. Om de trage Großglocknerroute te vermijden zijn we een stukje omgereden via de Felberntauerntunnel. We hadden Liechtenstein in de route opgenomen omdat we er zeker in de buurt zouden komen en het leek ons wel interessant om dan even in dat vreemde landje te gaan kijken. Het was mooi weer toen we uit Heiligenblut vertrokken.

Swarovski Kristallwelten

Onze enige wat langere tussenstop op deze dag was in Wattens kort voor Innsbruck bij de Swarovski Kristallwelten. Voor ons bezoek aan dit museum kenden we Swarovski vooral van de tuttige kristallen poppetjes, treintjes en dergelijke die je bij bejaarde vrouwen in vitrines ziet staan. Het was daarom een beetje verrassend om in zo'n hip en trendy museum terecht te komen.

De kunstwerken op de afbeeldingen hierboven zijn van de in Parijs werkzame Israëlische kunstenaar Arik Levy.

De Swarovski Kristallwelten zitten in een heuvel. De ingang zit bij het grote hoofd met de waterval. Aan de overkant staat de fabriek van Swarovski.
Naast het museum werd volop gewerkt aan de uitbreiding van de kristallwelten. In de loop van 2015 zal het vernieuwde museum voor het publiek worden opengesteld.



In de eerste ruimte waar je komt staan meteen werken van bekende kunstenaars als Niki de Saint Phalle, Keith Haring en Salvador Dalí. Het was mij niet helemaal duidelijk of het hier om originele werken ging of om kristallen interpretaties.


In één van de zalen stonden allemaal objecten die met het theater te maken hebben.


In de Kristalldom zijn 595 spiegels zo opgehangen dat je overal waar je kijkt verschillende reflecties ziet die bovendien steeds van kleur veranderen. Het idee erachter is dat je het gevoel moet hebben zelf het binnenste van een kristal te betreden.



Een stukje verderop wordt een video vertoond van Jessye Norman die een in de Kristalldom opgenomen aria zingt.


Hierboven het Empire State Building in New York. Dit gebouw speelt een rol in de film King Kong. In de film zeult de gorilla King Kong met de vrouwelijke hoofdpersoon over de top van het gebouw. Hier wordt op de vloer een filmpje van een aap en een vrouwelijk figuur getoond. Beide lijken in niets op de filmpersonages.


Hierboven de azuurblauwe zeegrot van Poseidon.



De kristalkwal Leviathan van de Oostenrijkse kunstenaar Thomas Feuerstein. Het lijken twee kwallen, maar het is er maar één met een spiegel ernaast. Leviathan is een mythisch wezen.


Op 48 polygonen (veelhoeken) worden beelden getoond die te maken hebben met het belang van kristal in de samenleving en de rol ervan in de natuur, cultuur, wetenschap en religie. Ook hier steeds wisselende kleuren. Swarovski Kristallwelten is natuurlijk wel zo'n plek waar de wandeling door het museum eindigt in een immense Swarovski winkel. Je ziet daar dan vooral wat oudere echtparen rondlopen. Zij met een hebberige blik in de ogen en hij met een alsjeblief-hou-je-in-blik.